|
چارچوب و ضوابط نگارش:
1. لازم است در ابتدای هر تقریر، موضوع آن مطابق نمونه‌های زیر نوشته شود؛
◄ موضوع: تخصیص عام به وسیله مفهوم؛ درس خارج اصول آیت‌الله سبحانی.
◄ موضوع: مکان خواندن نماز طواف؛ درس فقه آیت‌الله مکارم شیرازی.
◄ همان‌طور که در مثال مشخص شده، ابتدا کلمه "موضوع" با رنگ متفاوت نوشته می‌شود و بعد از آن دو نقطه می‌آید و سپس موضوع بحث به صورت خلاصه نوشته می‌شود.
◄ لازم است موضوع از جزیی به کلی نوشته شود تا سیر ارتباط مباحث نیز مشخص گردد. نمونه‌هایی از موضوعات تقریرهای عربی در زیر ارایه شده است:
◄ السنة/أدلة عدم الحجية/خبر الواحد/وسائل الإثبات التَّعَبُّدِيّ/إثبات الصدور/الأدلة المحرزة/علم الأُصُول ؛ درس اصول استاد حائری.
◄ الدليل الثالث للاستصحاب (التمسك بالأخبار)/ أدلة الاستصحاب/الاستصحـاب/ الأصول العملية؛ درس اصول استاد ایروانی
◄ الواجب الرابع من واجبات حج التمتع (أفعال منى في اليوم العاشر)/حج التمتع/مناسك الحج للسيد الخوئي(قد).درس فقه استاد ایروانی.
◦ علت «جزیی به کلی» نوشتن موضوع این است که در صفحه‌ای که فهرست درس‌ها نمایش داده می‌شود، فقط «عنوان کلی» که طبعاً تکراری است نمایش داده نشود. به عنوان نمونه لیست درس‌های زیر گویای این مطلب است.
▪ درس فقه استاد ایروانی
▪ درس اصول آیت‌الله سبحانی
▪ درس فقه آیت‌الله مکارم
◦ برای مشاهده کامل موضوع، ماوس را بر روی عبارت موضوع نگه دارید تا تمام آن به نمایش درآید.
2. با توجه به پیوستگی جلسات درس، لازم است در مقدمه‌ای بسیار کوتاه - حتی‌الامکان در یک سطر - ارتباط میان جلسه حاضر با جلسه قبل روشن گردد. این مقدمه بلافاصله در ذیل موضوع قرار می‌گیرد تا در " فهرست مندرجات " به نمایش در نیاید. ضمناً با توجه به شیوه متداول اساتید در ارایه خلاصه درس در آغاز هر جلسه، لازم است که خلاصه مذکور حذف نشود. بهتراست این خلاصه ، تحت عنوان " خلاصه جلسه قبل " تنظیم شود تا از تکرار عناوین در " فهرست مندرجات " جلوگیری شود.
3. عباراتی که مورد تأکید استاد است مانند «فرع اول، فرع دوم، حالت اول، حالت دوم، یلاحظ علیه، اشکال، جواب، نقول» باید از ابتدای سطر آغاز و با رنگ متفاوت (که در بخش رنگ بندی آورده شده) نوشته شود. درس‌های درس اصول آیت‌الله سبحانی و فقه آیت‌الله مکارم نمونه‌های مناسبی در این زمینه هستند.
4. همچنین باید مطالب به شکلی منطقی عنوان‌بندی شود به طوری که با نگاه به فهرست عناوین، روال بحث برای مخاطب روشن گردد. بدیهی است که عناوین انتخابی باید ضمن گویا بودن تا جایی که ممکن است کوتاه باشد.
5. چنانچه مطالبِ ذیل هر عنوان طولانی باشد، بهتر است آن را به پاراگراف‌های کوتاه‌تر تقسیم کرد.
6. در صورتی که در متن تقریر، سؤال و جوابی مطرح شده باشد، هم سؤال و هم جواب از ابتدای سطر آغاز می‌شود.
7. مستندات متن، مطابق با مثال زیر در پاورقی می‌آید؛
نمونه ارجاع به کتاب:
• کفاية الاصول، آخوند خراساني،ج1، ص215؛ در درس اصول آیةالله سبحانی.
• أجود التقريرات، محقق نائینی (ابوالقاسم خوئي)، ج1، ص443؛ در درس اصول آیةالله سبحانی.
• رياض المسائل، السيد علي الطباطبائي، ج6، ص410، ط النشر الاسلامي. در درس فقه استاد ایروانی
• وسائل الشيعة، ج11، ص216، أبواب أقسام الحج، ح4، ط آل‌البيت. در درس فقه استاد ایروانی
تذکر:
◦ توجه داشته باشید که قبل از ویرگول (،) فاصله‌ای وجود ندارد و بعد از آن یک فاصله قرار دارد.
◦ بین حروف "ج" (مخفف جلد) و "ص" (مخفف صفحه) و شماره مابعد آن‌ها نیز فاصله‌ای نمی‌افتد.
نمونه ارجاع به قرآن:
• حمد/ سوره1، آیه3.
تذکر:
◦ نام سوره در تقریر فارسی بدون "ال" می آید.
◦ و شماره سوره بعد از «/ سوره» نوشته می شود.
8. لازم است پاورقی‌ها (مطابق با شیوه‌ای که در مقالات ویکی‌فقه عمل می‌شود) به کتاب‌های موجود در کتابخانه پیوند داده شوند. نمونه این کار را می‌توان در درس‌های زیر مشاهده کرد:
• اصول آیةالله سبحانی، تاریخ 91/11/23 و 91/11/24؛
• فقه استاد مقتدایی، تاریخ 91/12/06؛
• فقه استاد ایروانی، تاریخ 34/05/18 و 34/05/19؛
• اصول استاد آل راضی، تاریخ 34/05/20 و 34/05/21؛
9. چند قاعده نگارشی ضروری؛
• در کلماتی که به حرف "ه" ختم می‌شوند، در صورت نیاز از حرف "ی" برای نسبت استفاده می‌شود؛ مانند "خانه‌ی بزرگ". بنابر این قرار دادن "همزه" بر روی حرف "ه" مانند "خانـهٔ بزرگ" نادرست خواهد بود. ضمناً تا جایی که ممکن است و خللی به فهم عبارت وارد نمی‌گردد، می‌توان از آوردن "ی" صرفنظر کرد.
• در مواردی که استفاده از علایم دستوری دوگانه (زوج) مانند ()، «»، [] ضرورت داشته باشد، باید نسبت به استفاده از هر دو علامت در بتدا و انتهای عبارت مورد نظر اطمینان حاصل کرد.
|
